Gestrand

Vannacht om 13 uur vetrokken uit Manaus.

Met het vliegtuig naar Fortaleza

Mark heeft daar een auto gehuurd, eer we precies alles door hadden hoe het werkt in een Portugees pratend land met amper engels waren we een uurtje verder... 

Mooie auto zo goed als nieuw 300 km op de teller ... hadden liever een oude bak gehad zag je niet alles op maar goed .. op weg naar Jericoacoara

Een dorpje wat alleen via het strand te bereiken is.

En dan worden jongetjes blij om off the road te rijden !

Maar eerst 350 km over een weg die we al slalommend  moeten rijden enorme gaten in de weg continu !

Best pittig rijden vind ook Mark.

Ff hapje eten ergens tussendoor, nieuwe energie voor de laatste 100 km en dan nog 10 km door het zand appeltje eitje volgens Mark 

Inmiddels is het 15 uur als we bij de strand weg aankomen!

We worden overal geseind door jonge gidsen die je willen helpen het “strand “ goed over te komen.

Mark negeert alles, hij heeft er over gelezen is helemaal niet nodig .

Als we nog een foto maken voordat we het strand opgaan is de laatste jongen die onze gids wil zijn ook in de buurt ... houd ons in de gaten ... Mark vind het onzin en wij denken dat Mark goed weet wat hij doet maar spannend vinden we het wel.

Zeker nadat we horen dat dit route de emotions heet .... zakt ons het zand in de slippers ...

Maar vol zekerheid en vertrouwen op Mark gaan we op weg!

Begin gaat goed heerlijk zelfs ! “kijk appeltje eitje “zegt Mark.

Dan kom het eerste watertje mmm maar ook daar komen we goed doorheen.

Weer een stuk rijden steeds zelfverzekerder want het gaat zo lekker!

Dan nog een watertje hup er door heen en dan een hoop mul zand .... we komen er .... bijna zeg maar net niet .... we zijn GESTRAND

Iedereen uit de auto Evie achter het stuur en duwen is het plan ..... ehhhhh dat lukt niet ...

“Onze “ motorrijdende gids is nabij !! ( hij denk zie die betweters ) maar wil ons helpen.

Mark twijfelt maar als er nog 2 auto’s vast komen te zitten is hij overtuigd. Ok help ons maar ... wij laten hem meteen beloven dat de terug weg ook met een gids is ... dat was moeilijk maar we hebben zijn woord

De gids laat de banden een stuk leger en neemt plaats achter het stuur en met veel precisie weet hij de auto los te krijgen .

Hij helpt ons later verder maar gaat eerst kijken bij de andere gestrande auto.

Een heel gezin is uit de auto gekomen en ze hebben zichtzelf zo diep ingegraven dat de gids ons eerst gaat begeleiden naar het stadje 

Mark denkt dat hij achter de motor kan rijden en zo een goed pad volgt ... maar uiteindelijk snapt ook hij ( wij al iets eerder) dat zelf rijden niet verstandig is .. dus ja stuurtje overgeven aan de jonge gids

Hij rijd zo behendig door het zand 

Mark is uiteindelijk blij dat hij hulp heeft aangenomen hij had het zelf niet gekund zei hij,  zoveel rul zand zijn we tegengekomen ...

Dan het stadje zelfs eerst inchecken in het stadje zelf ?!! Entree voor het dorp daarna door naar de parkeerwachter daar de parkeerkaarten betalen onze post onvoorziene kosten groeit vandaag goed .. 😂

Daarna de gids zijn tarief betaald en door met de gids naar de pusada ( overnachtingsplek)

Daar aangekomen gaat Mark weer terug met de gids naar het parkeerterrein.

Er mogen behalve toeristische gidsen geen andere chauffeurs rijden 

Vanaf daar wordt Mark afgezet met een soort algemene taxi ( zat gelukkig in het parkeertarief )

Om 16 uur zijn we dan eindelijk op onze nieuwe plek !

De weg er naar toe was idd een weg van emoties.

Gelukkig is de plek wel geweldig !!

Een mooie overnachtingsplek voor 2 nachtjes !

Morgen gaan we de omgeving echt bekijken nu moe van de lange dag !

vanavond het zandstadje bezocht, wat sfeervol en gezellig !